Objawy i pierwsza pomoc
Chory w trakcie ciężkiego ataku np. toniczno kloniczny, nie odbiera żadnych impulsów zewnętrznych. Mózg stara się przywrócić przytomność i świadomość, każdy atak niesie ryzyko uszkodzenia mózgu. Jeśli atak się przedłuża i trwa dłużej niż 5 minut, natychmiast wezwij pogotowie ratunkowe!
Dla osób widzących cięzki atak epilepsji po raz pierwszy może zaskoczyć fakt, że człowiek może wykonywać niekontrolowane ruchy, aż tak mocno. Drgawki podczas ataku epilepsji to impulsy elektryczne wysyłane do mięśni przez mózg, w którym trwają wyładowania elektryczne.
Ataki nieświadomości – krótkotrwały (od kilku do kilkunastu sekund) zanik świadomości, czasem drganie powiek, chwilowe sztywnienie ciała. Rzadko i generalnie tylko przy pełnym pęcherzu zdarza się mimowolne oddanie moczu przez chorego. Występowanie i przetrwanie tego rodzaju ataku z okresu dzieciństwa sygnalizuje, iż w przyszłości mogą pojawić się ataki o charakterze toniczno-klonicznym.
Ataki miokloniczne – nagłe i silne skurcze symetrycznych grup mięśni ciała.
Ataki kloniczne – uogólnione drgawki całego ciała.
Ataki toniczne – silny skurcz mięśni całego ciała, trwający zwykle od kilku, do kilkunastu sekund.
Ataki toniczno – kloniczne – inaczej ataki duże (tzw. grand mal).
Ataki atoniczne – nagły zanik napięcia mięśniowego.
Ataki akinetyczne – polegają na krótkotrwałym zahamowaniu zdolności ruchowych.
Ataki jednostronne/przeważnie jednostronne/seryjne – najczęściej ataki drgawkowe, ograniczone do jednej strony ciała, czasem pojawiające się na nich naprzemiennie.
Atak przygodny – atak, który wystąpił tylko raz. Najczęściej jest to atak o charakterze uogólnionego ataku toniczno-klonicznego (tzw. dużego), wywołanego przez przypadkowy czynnik, taki jak: nadużycie alkoholu, nagłe zmiany hormonalne czy brak snu. Taki atak nie jest podstawą do rozpoznania epilepsji.
